قـبـول نیــسـت . . .

ایـن بـار تـو چـشـم بـگـذار،

مــن فـرامـوشـت مـی کنـم . . .

فـقـط تـا صـد بـشـمـار . . .

آهــسـته آهــسـته . . .

راسـتـی . . .!

مـن بـازی را خـوب نـمـی دانـم . . .

خودم را باید پنهان کنم یا گذشته را؟

تـو را فـرامـوش کـنـم یـا خـاطـره را . . .؟!

.

.

.

خسته شدم!

ایـن بـازی کـی تـمـام مـی شـود . . .؟!

گاهــی اوقات بـــی قانونی ؛

عجیب بیداد می کند در عاشقـــی ….

یکی دور می زند …

امــا ….

دیگری جــریمه میشــودو تـــاوان میپردازد …

بیهوده ورق می خورنــــــــد تقویـــــــــم هــــای ِ جهــــــــــان ؛


روزهــــای ِ من ، همه یک روزند …


شنبــــه هایی که فقـــط پیشوندشــــــان عوض می شـــــود …

نــــــــــــه
هوا سرد نیست...
سرمای کلامت، دیوانه ام میکند
بی رحم !
شوق نگاهم را ندیدی؟
تمام من به شوق دیدنت، پر میکشید
ولی …
همان نگاه بی تفاوتتــــــــ
برای زمین گیر شدنم کافی بـــــــــــــود

مـ آ בَر روزگـآرﮯ زنـב ﮙﮯ مـﮯ ڪـنـیـمـ



ڪـﮧ مـَرבمـِ آלּ ﺑـﮧ صـحـنـﮧ بوسیــבֿלּ 2 عـ ـآشق



بـ آ לּفـرتِ بیشتــریـ میـنـﮙـرنـב



تـآ بـﮧ صحـטּه اِعـבآمـ یــِڪ قـ آتـِل



زیـسـتـטּ بـآ ایـטּ مـَرבُمـ בرב نـآڪـ اسـت....

بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛

بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

برآی نِگآه کَردَنمـــ

כֿـَندیدنمـــ

اَذیتـــ کردَنمــــ

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود

می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد شُد"

ﺩﺭ ﻣﺮﺩ ﻫﺎ حسی ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺳﻤﺸﻮ ﻣﻴﺬﺍﺭﻥ ” ﻏﻴﺮﺕ “

ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﺣﺲ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﻣﻴﮕﻦ “ﺣﺴﺎﺩﺕ “

ﺍﻣﺎ...

ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﻣﻴﮕﻢ ” ﻋﺸـــــــــــﻖ “

ﺗﺎ ﻋﺎشـــق نباشی

نه غیرتی میشی نه حـســود

فلکــــ کور استـــ دلم شوریده در شور استـــ

صدای خنده و آواز میاید ز کوی دلبرمـــ امشبـــ

صدای ساز می آید

دلم بی وقفه میلرزد نمیدانم چرا تنگـــ استـــ و میترسد

قدم لرزان به سوی کوچه می آیمـــ

وبا خود زیر لبـــ آهسته میگویمـــ

خدایا ترس من از چیستـــ ؟

عروس جشن امشبـــ کیستـــ ؟

صدای همهمه با ورود شیخ عاقد میشود خاموش

صدای شیخ می آید... وکیلمـــ من

جوابـــ ده...وکیلمـــ من

صدای آشنایی بله می گوید

و مردمـــ یکصدا باهم مبارکـــ باد می گویند

خدای من صدای اوستـــ صدای آشنای اوستـــ

دلم در سینه میلرزد

برای مدتی ساکتـــ برای مدتی خاموش

و ناگه نعره امـــ در کوچه میپیچد

مبارکـــ نیستـــ مبارکـــ نیستـــ

نگار من عروس جشن امشبـــ نیستـــ

بگوییدمـــ دروغ استـــ انچه شنیدمـــ دروغ استـــ

انچه فهمیدمـــ دروغ استـــ

ولی افسوس صدای نعره امـــ در ساز میمیرد

و داماد سرخوش از نگارمـــ بوسه میگیرد

فلکـــ کور استـــ زمین و آسمان کور استـــ

خدای من چه کس میگوید این سان ساکتـــ و آرام بنشینی

چه کس میگوید این سان بی تفاوتـــ بر لبـــ این بام بنشینی

اگر مردم نمیدانن تو که نادیده میدانی

همین دختر که امشبـــ بله میگوید عروس ماستـــ

عروسی که امشبـــ ره به سوی هجله می گوید

قسم میخورد عروس ماستـــ

عروس هجله گاه ماستـــ چه شد آن عهد و پیمانش

کجا رفتـــ آن قسمـــ هایش ؟!

به یعنی عهد و پیمان هیچ !

وفا و عشق و ایمان هیچ !

قسمها اشکـــ ها حتی خدا هم هیچ !

عجبـــ دارمـــ چرا یا ربـــ تو خاموشی

چرا در خود نمی جوشی

گمان دارمـــ تو همـــ با نو عروس خویش

گرمی ،عشرتـــ می نوشی

وگرنه کسی این صحنه را میبیند و خاموش میماند

من امشبـــ از خودمـــ از تو از این دنیا که هیچ اعتبارش نیستـــ

بـــــیـــــــزارمـــ

من امشبـــ سختـــ بیمارمـــ

رفیقان باده بردارید و بر بالین این بیمار بگذارید

شما آخر نمیدانید عروسی را به هجله میرانید

که تا دیروز نگارمـــ بود بهارمـــ بود و

در آغوش من قرارمـــ بود

نمیدانمـــ چرا این آسمان امشبـــ نمیبارد

برای گریه کردن یکـــ بهانه لازم استـــ

این هم بهانه پس چه میخواهد

چرا مردم ره ان خانه را با شوق میپویند چرا

در آن خانه بجز نفرتـــ چه میجویند

بمیرند آن کسانی که امشبـــ یکصدا باهم مبارکـــ باد میگویند

به عشق و عاشقی سوگند که امشبـــ را مبارکـــ نیستـــ

فلکـــ کور استـــ دلم بیدار و رنجور استـــ

نگارمـــ شاد و خندان استـــ

درون هجله بوسه باران استـــ

به دامادش بگویید نو عروسش با کسی هم عهد و پیمان استـــ ...